نگارگری همچون ادبیات از تفکر و بینش عمیق برمیآید. همانگونه که شاعران در بیان خود به معانی عرفانی تمسک میجویند، نگارگران نیز با ادراک هنرمندانه و حضوری عارفانه، عناصر تصویری را به خدمت آن معانی میآورند. نویسندهی این کتاب برای یافتن ارتباط درونی نگارگری با معانی عرفانی، و جستجوی ابداعات نگارگران براساس منازل و مقامات، به تحلیل و تفسیر آثار هنری آنها میپردازد.