کاشیکاری قاجاریه

کاشی‌کاری قاجاریه از زمانی شروع می‌شود که دهنه ترک‌تازی را برای گرفتن حکومت و برانداختن حکومت زندیه آغاز می‌شود و ازآن‌جاکه فرهنگ در جنگ ساخته نمی‌شود، در زمان‌های بعد از آقامحمدخان، فتحعلی‌شاه، محمدشاه و در زمان ناصرالدین‌شاه شروع به گسترش و ساختن هنر و تجلیل از هنرمندانی می‌کنند که در روند تاریخ و هنر قاجاری معروف می‌شوند. هنری که در هر دوره نام خود را از بنیان‌گذاران سیاسی وام می‌گیرد و تنها نشانه‌هایی برای شناختن و تعریف و تفکیک آثار نسبت ‌به دوره قبل و یا بعد خود می‌باشد. و هنرمندان برای‌اینکه تفکیکی با گذشته ایجاد کند خواه‌ناخواه آثاری را با توجه به مزاج و سلیقه حاکمان می‌سازند و این سلیقه نگاری بیش‌از آن‌که اثر دست هنرمند چیره پرداز را نشان دهد حکایت از تجلی افکار و سلیقه‌های حاکمان در هر دوره دارد و این‌که آیندگان آن‌ها را به‌درستی شناسایی نمایند و این اتفاقات در تأمل با همسایگان نیز نقش می‌بازد و در رفت‌وآمدهای فرهنگی و تفریحی و اقتصادی آنان که نان را به نرخ روز می‌خورند آثاری را مطابق میل روز پسندان می‌سازند و نه خلق میکنند و البته و صد البته که این حرکت هنری از دسترس غرب و غربیان دور نمی‌ماند و رواج فرهنگ غرب در دامان این ملت و هنرمندان چیزی نیست که به‌سادگی از آن گذشت. هر دوره حکومتی تا قاجاریه با تمام زشتی‌هایش بخشی از فرهنگ و هنر ما را تشکیل داده اند و چیزی نیست که بتوان از این مرزوبوم و ازین آب‌وخاک جدا ساخت. و حتی تا جایی‌که به این میراث و هویت ناخواسته افتخار خواهیم کرد.